Ποιες τροφές βελτιώνουν τη γονιμότητα;
Η πιθανότητα ενός νεαρού γόνιμου ζευγαριού να συλλάβει τον πρώτο μήνα που προσπαθεί είναι 25% -30%. Μέχρι το τέλος του πρώτου έτους, περίπου το 85% των ζευγαριών επιτυγχάνει εγκυμοσύνη. Το υπόλοιπο 15% διαγιγνώσκεται με στειρότητα.
Πολλοί παράγοντες προκαλούν υπογονιμότητα και μειώνουν την πιθανότητα εγκυμοσύνης (π.χ. μεγαλύτερη ηλικία, χαμηλότερο απόθεμα ωοθηκών, ενδομητρίωση). Παρόλο που ορισμένοι παράγοντες δεν μπορούν να τροποποιηθούν (π.χ. ηλικιακό και ωοθηκικό αποθεματικό), άλλα, όπως το σωματικό βάρος και οι συνήθειες του τρόπου ζωής, μπορούν να τροποποιηθούν. Συγκεκριμένα εδώ θα γίνει αναφορά στη διατροφή για βελτίωση της γονιμότητας:
Φολικό οξύ και βιταμίνη D.
Το φυλλικό οξύ είναι σημαντικό
για την παραγωγή γεννητικών κυττάρων και την εγκυμοσύνη. Η συνιστώμενη ημερήσια
δόση για την πρόληψη ελαττωμάτων νευρικού σωλήνα είναι 400-800 μg. Οι γυναίκες
που παίρνουν πολυβιταμίνες που περιέχουν φολικό οξύ είναι λιγότερο πιθανό να
έχουν ανώμαλη ωορρηξία, και έτσι μειώνεται ο χρόνος για να επιτευχθεί η
εγκυμοσύνη. Όσες καταναλώνουν περισσότερα από 800 μg φολικού οξέος ημερησίως
είναι πιο πιθανό να συλλάβουν με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (IVF)
από εκείνους των οποίων η ημερήσια πρόσληψη είναι μικρότερη από 400 μg.
Η βιταμίνη D μπορεί να επηρεάσει τη γονιμότητα μέσω υποδοχέων που βρίσκονται στις
ωοθήκες και το ενδομήτριο. Ένα εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο βιταμίνης D (<20 ng
/ mL) σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο αποβολής. Μερικές αναφορές υποδεικνύουν
ότι οι γυναίκες με επαρκή επίπεδα βιταμίνης D (> 30 ng / mL) είναι πιο
πιθανό να συλλάβουν μετά από εξωσωματική σε σύγκριση με εκείνες των οποίων τα
επίπεδα βιταμίνης D είναι χαμηλά (20-30 ng / mL) ή ανεπαρκή (<20 ng / mL).
Υδατάνθρακες.
Οι διατροφικοί υδατάνθρακες
επηρεάζουν την ομοιοστασία της γλυκόζης και την ευαισθησία στην ινσουλίνη, και
με αυτούς τους μηχανισμούς μπορεί να επηρεάσει την αναπαραγωγή. Η επίδραση
είναι πιο έντονη στις γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS). Σε
γυναίκες με PCOS, η μείωση του γλυκαιμικού φορτίου βελτιώνει την ευαισθησία
στην ινσουλίνη καθώς και την ωορρηκτική λειτουργία.
Τα δημητριακά ολικής αλέσεως έχουν αντιοξειδωτικές επιδράσεις ,και επίσης βελτιώνουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη, επηρεάζοντας έτσι θετικά την αναπαραγωγή.
Ωμέγα-3 συμπληρώματα.
Τα ωμέγα-3 πολυακόρεστα λιπαρά οξέα μειώνουν τον κίνδυνο για ενδομητρίωση. Αυξημένα επίπεδα ωμέγα-3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων συνδέονται με υψηλότερη κλινική εγκυμοσύνη και ποσοστά γεννήσεων.
Πρωτεΐνες και γαλακτοκομικά προϊόντα.
Ορισμένες αναφορές υποδεικνύουν ότι η πρόσληψη πρωτεϊνών από γαλακτοκομικά προϊόντα μειώνει το αποθεματικό ωοθηκών . Άλλες αναφορές υποδεικνύουν βελτιωμένα αποτελέσματα εξωσωματική με αυξημένη πρόσληψη γαλακτοκομικών προϊόντων. Ωστόσο, το κρέας, τα ψάρια και τα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως «οχήματα» για περιβαλλοντική μόλυνση (βαρέα μέταλλα, διοξίνες) που μπορεί να επηρεάσουν δυσμενώς το έμβρυο. Από την άλλη πλευρά, τα ψάρια έχουν αποδειχθεί ότι έχουν θετικές επιπτώσεις στη γονιμότητα.
Η προτεινόμενη διατροφή για γονιμότητα.
Γενικά, προτιμάται μια μεσογειακή διατροφή (υψηλή πρόσληψη φρούτων, λαχανικών, ψαριών, κοτόπουλου και ελαιολάδου) μεταξύ των γυναικών με υπογονιμότητα.
Τα συμπληρώματα διατροφής δεν θα πρέπει να αντικαθιστούν τις πηγές τροφής των βιταμινών και των ιχνοστοιχείων λόγω διαφορών στη βιοδιαθεσιμότητα (φυσικές έναντι συνθετικών).
Σε σχέση με τη συνολική διατροφή, συνιστάται να ακολουθηθεί μια θερμιδική πρόσληψη που δεν θα συμβάλει στην παχύσαρκία. Η παχυσαρκία αναπτύσσεται μεταξύ των νέων, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Οι παχύσαρκες γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες να συλλάβουν και είναι λιγότερο πιθανό να έχουν εγκυμοσύνη χωρίς επιπλοκές. Το ιδανικό σωματικό βάρος μπορεί να διατηρηθεί με κατάλληλη διατροφή και τακτική άσκηση. Με αυτό τον τρόπο βοηθά διπλά η διατροφή για τη βελτίωση της γονιμότητας.
Τέλος, οι γυναίκες θα πρέπει να απέχουν από ουσίες που είναι δυνητικά επιβλαβείς για την εγκυμοσύνη (π.χ. κάπνισμα, αλκοόλ, ψυχαγωγικά φάρμακα, υψηλή πρόσληψη καφεΐνης).
Δυστυχώς, πολύ λίγες μεγάλες μελέτες είναι διαθέσιμες για να μας καθοδηγήσουν στις συστάσεις μας προς τους ασθενείς. Το μεγαλύτερο μέρος της διαθέσιμης βιβλιογραφίας βασίζεται σε αναδρομικά δεδομένα. Ως εκ τούτου, χρειάζονται επειγόντως τυχαιοποιημένες μελέτες για τη μελέτη της συσχέτισης μεταξύ της διατροφής και της γονιμότητας, καθώς και οι διατροφικές επιδράσεις στα αποτελέσματα της εγκυμοσύνης.